کد مطلب:90251 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:241

در آثار دینی به ویژه در نهج البلاغه كه فوق العاده، روی كلمه ی تقوا تكیه شده است، همه جا تقوا به معنای آن ملكه ی مقدس كه در روح آدمی پیدا می شود و به روح قوت، قدرت و نیرو می دهد و نفس اماره و احساسات سركش، آن را رام و مطیع می سازد، به كار رفته است، در خطبه ی 112 می فرماید:

«ان تقوی الله حمت اولیاء الله محارمه و الزمت قلوبهم مخافته حتی اسهرت لیالیهم و اضمات هواجرهم»: تقوای خدا، دوستان خدا را در حمایت خود قرار داده و آنها را از تجاوز به حریم محرمات الهی نگهداشته است و خوف خدا را ملازم دلهای آنها قرار داده است، تا آنجا كه شبهای آنها را زنده و بیدار نگهداشته و روزهای آنها را قرین تشنگی (تشنگی روزه) كرده است.

در این جمله ها، با صراحت تقوا، به معنای حالت معنوی و روحانی ذكر شده كه حافظ و نگهبان از گناه است و ترس از خدا را به عنوان یك اثر، از آثار تقوا در كنار آن آورده است.